Daniele De Rossi to kolejny wychowanek Rzymskiego klubu. Urodził się 24 lipca 1983 roku w stolicy Włoch. Piłkarz jest nominalnym środkowym pomocnikiem, którego zadaniem jest przechwytywanie piłek od rywali w środku pola. De Rossi jest ma także inne atuty, które przydają się w grze ofensywnej. Można powiedzieć, że jest to wszechstronny środkowy pomocnik.

Jak na prawdziwego Romanistę przystało piłkarz swój warsztat piłkarski zdobywał w juniorskiej drużynie AS Roma. Mimo iż nie wcześniej występował w mało znanym AS Ostiamare zawodnik uważany jest za następcę Tottiego. Początkowo grywał na pozycji napastnika. W Rzymie trenerzy zauważyli jego ogromne predyspozycje do gry w środku pola. Daniele nie mógł trafić do innej drużyny. Jego ojciec, Alberto był trenerem młodych Wilków. To on zaszczepił w młodym chłopcu miłość do Giallorossich. Już w drużynie młodzieżowej Daniele pokazywał swoje atuty. Siła, wizja pola, mentalność wojownika a przede wszystkim dojrzałość gry. Dzięki nim De Rossi stawał się pewnym punktem drużyny zarówno młodzieżowej jak i tej występującej w Serie A.

W 2001 roku młody, 19-letni piłkarz został wysłany na głęboką wodę. Trafił do pierwszej drużyny AS Roma. Swój debiut zaliczył 10 października 2001 roku. Przeciwnikiem Rzymian była drużyna Anderlechtu Bruksela – był to mecz Pucharu UEFA. W sezonie 2001/2002 reprezentował klub jeszcze trzykrotnie. De Rossi wystąpił w meczach Pucharu Włoch. Debiut De Rossiego w Serie A miał miejsce 3 maja 2003 roku. Już wtedy Daniele wzbudzał podziw w trenerze. Dostał kolejną szansę tydzień później w meczu z Torino. Wykorzystał ja w pełni zwieńczając dobry występ strzeloną bramką. Do końca rozgrywek ligowych zagrał jeszcze dwukrotnie strzelając jedną bramkę.

Daniele pokazał również, że gra fair play. W meczu z Messiną gdy strzelił gola ręką upomniał się u sędziego aby bramka nie była zaliczona. Tym zachowaniem zyskał szacunek oraz pochwały ze strony arbitra jak i trenera czy kibiców.

Kolejny sezon był dla Daniele przełomowy. Na przełomie lat 2003/2004 piłkarz coraz bardziej zyskiwał zaufanie u trenera. Częściej dostawał szansę gry co owocowało dobrą postawą zespołu, który walczył o Mistrzostwo Włoch. Marzenia nie udało się zrealizować, w końcowej fazie rozgrywek Milan wyprzedził Magicznych o 11 punktów. Następny sezon mimo iż nieudany należał już do De Rossiego. Po odejściu Emersona młody Włoch zajął jego miejsce w szeregach drużyny. Wprawdzie Daniele grywał regularnie, ale klub borykał się z problemem zatrudnienia trenera. W ciągu roku zmieniano go kilkakrotnie co nie miało dobrego wpływy na morale drużyny. Ostatecznie zespół wywalczył 8 miejsce. Z początkiem następnego sezonu rozgrywek przyszła stabilizacja zespołu. Nowy trener zdołał ułożyć drużynę, która potrzebowała „silnej ręki” do osiągnięcia najwyższych celów. Myśl taktyczna Luciano Spallettiego obejmowała w planach także Daniele. Włoch stał się już praktycznie filarem pomocy AS Roma. Rozegrał 34 dwukrotnie pokonując bramkarzy włoskich ekip. Daniele w defensywie grał an tyle dobrze, że pomógł drużynie w ustaleniu rekordu 11 zwycięstw z rzędu w rozgrywkach. Rewelacyjne występy zauważyło także Stowarzyszenie Włoskich Piłkarzy A przyznając piłkarzowi tytuł najlepszego młodego zawodnika Sere A. Drużyna ze stolicy Włoch zajęła w końcowej fazie 5 lokatę lecz afera Calciopoli i kary nałożone na drużyny w nią zamieszane dała Romie wicemistrzostwo Serie A. Sezony 2006/2007 i 2007/2008 zakończyły się identycznymi rezultatami. Ćwierćfinał Ligi Mistrzów, wicemistrzostwo Włoch, Puchar i Superpuchar Italii. Nie mała zasługa w rezultatach Daniele. Pomocnik stał się drugim kapitanem drużyny, który w razie absencji Francesco Tottiego ciągnął zespół do zwycięstw. Znakomity środkowy pomocnik radził sobie zarówno w defensywie jak i ofensywie. Świetne podania i dogrania wykreowały go na jednego z najlepszych środkowych pomocniku nie tylko Włoch ale i świata. Zawodnik jest już pewnym punktem drużyny z Rzymu, a miłość do klubu jaką deklaruje sprawia, że Daniele już wpisał się w karty historii Giallorossi.

Włoch jest też częścią reprezentacji Włoch. Początkowo występował w drużynie do lat 21. Z czasem stał się też zawodnikiem pierwszej drużyny. Został powołany przez trenera Lippiego na Mundial do Niemiec. Tam mimo iż był pewnym punktem podstawowego składu nie zagrał we wszystkich meczach. W spotkaniu z USA po uderzeniu łokciem zawodnika drużyny przeciwnej dostał czerwona kartę i zawieszenie na kolejne mecze. Wystąpił dopiero w finale tych rozgrywek. Zastąpił kolegę z drużyny – Francesco Tottiego. W seri rzutów karnych Daniele wykorzystał swoją szansę dzięki czemu Włosi mogli świętować zdobycie Mistrzostw Świata. Tyle szczęścia piłkarz już nie miał w meczu Mistrzostw Europy w 2008 roku. W spotkaniu z Hiszpanią De Rossi nie przełamał złej passy przestrzelania karnych (wcześniej nie trafił w meczu z Manchesterem). Italia odpadała po nie udanym turnieju z Hiszpanią. De Rossi wziął udział także w Igrzyskach Olimpijskich w Atenach. Zdobył z drużyną brązowy medal.