Synowie Romy - 16 twarzy na sztandarach Curva Sud

Myśląc o bohaterach derby z 11 stycznia, nie sposób nie wspomnieć o Curva Sud i wspaniałej choreografii zaprezentowanej w momencie wejścia drużyn na boisko. Trzeba było 40 dni, żeby namalować twarze 16 piłkarzy. Wybór padł na tych, których z Rzymem i Romą łączyły szczególne więzi. Szczególne uczucie. Czy wiecie, kim byli "synowie Romy, kapitanowie i symbole"?

AMEDEO AMADEI
(Frascati, 26 lipca 1921 – Frascati, 24 listopada 2013)
Mecze: 234. Bramki: 111
Nazywany Er Fornaretto (Piekarczyk) ze względu na to, czym zajmowała się jego rodzina. Był napastnikiem drużyny, która sięgnęła po pierwsze żółto-czerwone scudetto. Najmłodszy debiutant w historii Serie A (15 lat, 9 miesięcy i 7 dni) oraz najmłodszy strzelec (15 lat, 9 miesięcy, 14 dni).

FULVIO BERNARDINI
(Rzym, 28 grudnia 1905 – Rzym, 13 stycznia 1984)
Mecze: 303. Bramki: 47
Jedna z najważniejszych postaci włoskiej piłki nożnej. Piłkarz, trener, kierownik drużyny. Bezdyskusyjny lider na boisku i poza nim. Przeszedł go historii pod pseudonimem Fuffo. Ciekawostka: grał i trenował także w Lazio.

GIORGIO CARPI
(Werona, 1 listopada 1909 – brak danych)
Mecze: 45. Bramki: 0
Syn jednego z założycieli Romy (który zmarł przed fuzją), pochodzący z Roman, nazywany il Signorino (Panicz) z uwagi na swoje dobre wychowanie. Nie był na pewno nadzwyczajnym graczem, ale, aby móc założyć koszulkę Romy, całkowicie zrezygnował z wynagrodzenia.

BRUNO CONTI
(Nettuno, 13 marca 1955)
Mecze: 301. Bramki: 47
Piłkarz uwielbiany przez publiczność z uwagi na przywiązanie do barw i fantazję. Klasyczny numer 7 w historii Romy. Wygrał z Romą scudetto i 5 Pucharów Włoch, a w reprezentacji Mistrzostwo Świata w 1982 roku. Pseudonim Marazico. Jego pożegnanie z piłką w 1991 pozostanie na zawsze niezapomniane.

MARIO DE MICHELI
(Rzym, 3 lutego 1906 – brak danych)
Mecze: 70. Bramki: 0
Boczny obrońca wyróżniający się wielką zaciętością i walecznością. Był symbolem Romy z Testaccio. Wspomina się zwłaszcza jego awanturę z generałem Vaccaro w czasie meczu derbowego. Swoją karierę zaczynał w Fortitudo. Wygrał Puchar Coni.

DANIELE DE ROSSI
(Rzym, 24 lipca 1983)
Mecze: 351. Bramki: 35
Przyszły Kapitan. Jeden z piłkarzy najmocniej emocjonalnie związanych z barwami Romy. Jedna z tych osobowości, których wiele osób nie rozumie, ale jego przywiązanie do barw nie podlega dyskusji. Mistrz Świata z 2006 roku, z Romą wygrał dwa Puchary Włoch i jeden Superpuchar Włoch.

AGOSTINO DI BARTOLOMEI
(Rzym, 8 kwietnia 1955 – Castellabate, 30 maja 1994)
Mecze: 398. Bramki: 67
Niezapomniany kapitan drugiego scudetto Romy. Piłkarz o wielkim sercu i ogromnej inteligencji taktycznej. Odebrał sobie życie dziesięć lat po przeklętym finale przegranym z Liverpoolem w rzutach karnych. Z Romą, poza scudetto, zdobył trzy Puchary Włoch.

ATTILIO FERRARIS IV
(Rzym, 26 marca 1904 – Montecatini Terme, 8 maja 1947)
Mecze: 231. Bramki: 3
Gracz środka pola, ulubieniec publiczności w czasach Fortitudo. Wygrał z Romą Puchar Coni, a następnie przeszedł do Lazio z powodu nieporozumień z władzami klubu. To rozstanie bardzo zabolało całe środowisko. Zmarł w wieku 47 lat na zawał serca.

GIUSEPPE GIANNINI
(Rzym, 20 sierpnia 1964)
Mecze: 436. Bramki: 75
Kapitan Romy z lat 90. Il Principe (Książe). Numer 10. Elegancki i o wielkiej inteligencji taktycznej. Był jednym z tych piłkarzy, którzy często dzielili publiczność i krytyków. Symbol reprezentacji Włoch. Z Romą zdobył 3 Puchary Włoch i był jednym z młodzieżowców, którzy wywalczyli sobie miejsce w pierwszej drużynie w 1983.

GIACOMO LOSI
(Soncino, 10 września 1935)
Mecze: 455. Bramki: 2
Giacomino Core de Roma (Serce Rzymu)- pomimo lombardzkich korzeni, zyskał sobie taki przydomek po epickim meczu przeciw Sampdorii, w którym pozostał na boisku pomimo kontuzji i strzelił wyrównującą bramkę. Wygrał Puchar Miast Targowych i dwa Puchary Włoch.

GUIDO MASETTI
(Werona, 22 listopada 1907 – Rzym, 27 listopada 1993)
Mecze: 339. Bramki: 0
Bramkarz pierwszego scudeto, kochany przez wszystkich za swój radosny charakter. Wygrał także dwa Mundiale (1934 i 1938). Był grającym trenerem Romy przez pół sezonu w 1943 roku, a potem trenował giallorossich w czasie wojny przez dwa sezony, zdobywając Mistrzostwo Rzymu.

FRANCESCO ROCCA
(San Vito Romano, 2 sierpnia 1954)
Mecze: 170. Bramki: 2
Pechowy boczny obrońca nazywany Kawasaki z powodu swojej szybkości. Był piłkarzem bardzo kochanym przez rzymską publiczność. Zakończył karierę z powodu kontuzji odniesionej w 1976 roku w wieku zaledwie 27 lat i po 5 operacjach.

GIANCARLO DE SISTI
(Rzym, 13 marca 1943)
Mecze: 222. Bramki: 22
Zwany Picchio (Trottola w dialekcie rzymskim), był świetnym pomocnikiem, symbolem Romy oraz Fiorentiny. W barwach Romy zdobył Puchar Włoch oraz Puchar Miast Targowych. Wystąpił w filmie “L’allenatore nel pallone” (włoska komedia o tematyce piłkarskiej).

GIULIANO TACCOLA
(Uliveto Terme, 28 czerwca 1943 – Cagliari, 16 marca 1969)
Mecze: 41. Bramki: 18
Był świetnym, obiecującym napastnikiem zmarłym młodo w wielu 25 lat z powodu tajemniczej choroby. Został w pamięci kibiców. W pobliżu Trigorii znajduje się ulica nazwana jego imieniem.

FRANCESCO TOTTI
(Rzym, 27 września 1976)
Mecze: 574. Bramki: 239
Największy włoski piłkarz wszech czasów. Przez ponad dwadzieścia już lat występuje w barwach Romy, bijąc kolejne rekordy. Zdobył scudetto, dwa Puchary Włoch i jeden Superpuchar Włoch. Został też Mistrzem Świata w 2006 i wyróżniono go Złotym Butem.

RODOLFO VOLK
(Fiume, 14 stycznia 1906 – Nemi, 2 października` 1983)
Mecze: 157. Bramki: 103
Wspaniały napastnik Romy z Campo Testaccio. Znany ze swojej skuteczności. Zapisał się w historii słowami: "Kiedy wchodzę w pole karne, nie mam czasu myśleć. Po prostu strzelam."

PS. Statystyki dotyczące De Rossiego i Tottiego - stan z dnia12 stycznia.